“26 Ağustos 1922
Gün ışıkları alınlara değmedi…Şafak alabildiğine al… KOCATEPE’de MUSTAFA KEMAL…
Başladı zorlu savaş…Çatladı gök…Çöktü dağ… Koptu kızılca kıyamet… Vatan
yolunda bir döğüş bu…Ölen, sağ…..”
26/27 Ağustos 1922
Savaş bitmedi ki… Olanca hızıyla yürüyor… Zafer Mustafa Kemal’e yürüyor…Zafer Mustafa Kemal’e gülüyor…
Mustafa Kemal ateş… Mustafa Kemal kor…Mustafa Kemal vatanlaşıyor!…
Tepeler: yiğit yiğit…Tepeler; kilit kilit…Anahtar Mustafa Kemal’in…Mustafa Kemal geliyor; çekilin…
Bir ordu şahlanmış…Bir millet; vatan aşkıyla yanmış…Mustafa Kemal bir imanmış…”
27 Ağustos 1922
Taarruzda Mustafa Kemal’in askeri… Kurt Kaya; bizim…Erkmen Tepe elimizde…
Afyon yaslı…Ama; umut umut…Kayalıklarınca yüce…Bizim olacak alaca karanlık çökünce…
28 Ağustos 1922
Düşmanı kuşatıyoruz.
Yürüyor Kocatepe…Yürüyor; denizlere…Yürüyor; yerden göke…Gökte yıldızlar iri…Kocatepe de özlemiş denizleri…Yürüyor denizlere doğru, ağaç, su…Mustafa Kemal’in askeri bu…”
29 Ağustos 1922
Yollar; İzmir’e doğru…Düşman; kurtulma çabasında…Bakmıyor arkasına…Kaçıyor… Kaçanlar; az…Yollar kapalı Yunan’a…Kaçamaz…
Amansız bir izleme…Durma, duraklama yok…Sürecek gündüz, gece…Her zaman, Her yerde taarruz” Artık, gediksiz kuşatıyoruz…”
30 Ağustos 1922
Başkumandanlık savaşı…
En küçük birliklere dek, Mustafa Kemal emredecek… Son koz… Düşman sıkıca çemberlenecek…Yorgunluk ötelere…Çemberden kurtulana, arasız izleme…
Amaç; açık… Emir; kesin… Suları MUSTAFA KEMAL’i bekliyor Akdeniz’in…
“ORDULAR! HEDEFİNİZ AKDENİZ’DİR İLERİ!”
Duyuldu dört yönde bu sesin akisleri…”
