İlk kez 2001 yılında düzenlenen Afyonkarahisar Klasik Müzik ve Caz Festivalleriyle ilgili olarak, festivalleri koordine eden Hüseyin Başkadem, (24.07.2005) 2005 yılında Milliyet Gazetesine bir söyleşi vermiş…
Geçmiş zaman olur ki…
Diyor ve o söyleşiyi ve haberi yayınlıyoruz…
İŞTE O SÖYLEŞİ…
“Afyon artık Tarkan değil, caz dinliyor”
Onunla dalga geçtiler, “Afyon’da caz ha!” dediler. Ama o yılmadı ve artık Afyon’un her yıl düzenlenen bir caz bir de klasik müzik festivali var. Festivallerin yaratıcısı Hüseyin Başkadem kapı kapı dolaşıyor, sponsor arıyor, sanatçıları ayarlıyor; konser salonları, afişler, ses düzeni, her şey ondan soruluyor. Başkadem- “Bilgimizi, görgümüzü doğup büyüdüğümüz yerlere götürmeliyiz. Üzerimizde hakkı var o yerlerin”
Ben masallara, filmlere, roman kahramanlarına inanırım. Onların gerçek, bu yaşadığımız dünyanın yalan olduğunu düşünürüm. Afyon’da yaptığım iş de masal gibi bir şey işte” diyor Hüseyin Başkadem. Afyonlu, 37 yaşındaki Başkadem 2001 yılından beri Afyon’da bir caz festivali bir de klasik müzik festivali düzenliyor. Bu işe ilk başladığında ve kurumlarla görüştüğünde dalga geçenler olmuş, “Afyon’da caz ha! Artık Temel fıkraları yerine Afyon fıkraları anlatılır” diyenler… Ama o, yılmamış, küsmemiş, “Kendi başıma yaparım” deyip başlamış.
Onun festivallerinde sadece akşamları konserler olmuyor. Gündüzleri atölye çalışmaları, konuşmalar yapılıyor. Festivale katılan tanınmış müzisyenler ve onlarla birlikte gelen Türkiye’nin yine Ünlü yazarları, ressamları, şairleri gündüzleri okulları geziyor. Bir sınıfa giriyorlar. O sınıf müzikle doluyor. Hemen yan sınıfta bir yazar öykü ile şiir arasındaki farkı anlatıyor. Çocuklar sorular soruyor. Bir kısmı masalara vurarak tempo tutuyor, bazıları kalkıp kendince dans ediyor, müzik aletlerini inceliyor. “1200 sınıf dolaşıldı, 20 bin çocuğa ulaşıldı. 20 bin çocuktan bin tanesini kazansak her biri yeni Hüseyin demektir. Hiçbir şey yapmasalar bile artık caz, klasik müzik konserlerinde 20 bin Afyonlu olacak” diyor Başkadem.
Sadece çocuklar değil Afyon’un yetişkinleri de artık caz ve klasik müzik dinliyor. Anne-babalar ise şaka yollu sitem ediyor Başkadem’e- “Başımızı yaktın. Getirdiğin bir yazarın kitabını arıyoruz günlerdir. Bizim çocuk istiyor.”
Millet Hamamı’nı küçük Aya İrini yapmak istiyor.
“Önce misyoner ilan edildim. Cebimden paralar harcıyordum. Sonra Don Kişot oldum. Afyon’un kültür delisi dediler” diyen Başkadem’in altını çizdiği nokta yaptığı işten bir mucize gibi bahsedilmemesi- “Ben başkalarına da Örnek olmak istiyorum.”
Halen İstanbul’da bir ilköğretim okulunda müzik öğretmenliği yapan Başkadem’in şimdiki projesi ise Afyon’daki Millet Hamamı’nın konser, sergi alanı “yani küçük bir Aya İrini” haline dönüşmesi.
“Şimdiye dek Afyon’a ancak 40 yılda bir tiyatro geliyordu, bir de arabeskçiler konser veriyordu”
Bu festivallerden önce Afyondakilerin müzikle ilişkisi nasıldı?
Bu festivallerden önce Afyon’da her ilde olduğu gibi Kurtuluş günlerinde popüler müzik sanatçıları, tanınmış arabeskçiler gelip konser veriyordu. 40 yılda bir tiyatro geliyordu. Caz zaten hiç gelmiyordu. Sergi falan da yoktu.
Şimdiki durum ne?
Bir defa her şeyden önce Afyon artık sanatla anılıyor. İstanbul’a kapanan sanatçılar halkıyla buluşmaya başladı. İnsanların görgüsü arttı. Benden klasik müzik CD’leri istiyorlar. Afyon’da çocuklar, aileleri caz dinliyor. Hatta artık Tarkan dinlemiyorlar.
“Diğer illerden de teklif alıyorum”
Sadece müzik açısından değil başka açılardan da Afyon’da çeşitli gelişmeler olmuştur.
Bu festival sadece kültür getirmedi Afyon’a. Afyon’un Frigya vadisini, kalesini, eski evlerini de ön plana çıkardı. Bunların dışında jeotermal turizm gündeme geldi. Bensiz de orkestralar, tiyatro grupları Afyon’a gelmeye başladı. Artık İstanbul’da yapılan bazı etkinliklerin ikinci ayağı olarak Afyon düşünülüyor. Bir de bu festivalle caz ilk defa okullara girdi. Caz tarihinde bu yerini alacak.
Size diğer illerden de benzeri teklifler geliyor mu?
Tabii. Zonguldak, Aydın, Ereğli… “Paramız var, gelin bize de düzenleyin” diyorlar. Aynı organizasyonu başka şehirde yapmam çocuk oyuncağı ama yapmıyorum. Ben oralardan başka Hüseyin’ler çıksın istiyorum.
“30 tepsi kadayıf ve kaymakla, lokumla sponsor olan da var”
Çok önemli müzisyenleri, ressamları, edebiyatçıları Afyon’a götürüyorsunuz. Nasıl ikna ediyordunuz sanatçıları?
Uzun vadeli projelerimden bahsediyordum insanlara. İnsanların hiçbiri aptal değil. Hepimiz karşımızda konuşan kişinin ne kadar dürüst, ne kadar inatçı olup olmadığını çok iyi anlayabiliriz. Hele sanatçılar bu konuda daha da duyarlılar. Kendinize karşı dürüstseniz karşınızdaki bunu görüyor. Bir de yaptıklarımı herkes birbirine anlatmaya, organizasyonunun ne kadar mükemmel olduğunu söylemeye başladı.
Tüm organizasyon size ait, değil mi? Neler yapıyorsunuz?
Sanatçıları buluyorum, onlarla buluşuyorum, görüşüyorum. Yol biletlerini alıyorum. Sponsorlarla konuşuyorum. Konser yerlerine bakıyorum. Ses sistemine, ışık sistemine bakıyorum. Onları yapacak olanları buluyorum. Sanatçıların kalacakları yerleri ayarlıyorum. Bu konuda Oruçoğlu Termal Otel oda vererek çok destek oluyor. Kapı kapı dolaşıyorum, matbaalar, grafikerler, ajanslar… Posterler, afişler yaptırıyorum. Bunları Afyon’un her yerine asıyorum. Sponsor bulup 1 milyar, 500 milyon istiyorum. Valilik de sembolik olarak maddi katkıda bulunmaya başladı.
Esnaf dediniz. 30 tepsi kadayıf ve kaymakla sponsor olan da var, değil mi?
Evet. Nur Lokantası son festivalde öyle sponsor oldu. Altınay şekerleme lokum veriyor. Kokteyl için Kyra şarapları verdiler. Şarabın yanına kaşar gerekiyordu, İşisağ da bir teker kaşar verdi.
Kendi başınıza yapacağınıza büyük kurumlarla bu işe başlamayı düşünmediniz mi?
Ben ilk başlarda, tüm ayarlamaları yapmaya çalışırken kurumları işin içine sokmaya çalıştım. Fakat kafamdaki büyük projeleri kurumlara açtığım zaman benimle alay ettiler. Bir de gördüm ki insanlar kendilerini, kurumlarını öne çıkarmaya çalışıyorlar. Bu beni rahatsız etti. Bu festival işine tek başına başlamaya karar verdim.
Yine de sponsorlarınız var. Broşürlerinizden biliyorum.
Son dönemde Garanti Bankası, Akbank gibi kurumlar bizim festivalimizle ilgilenmeye, ufak meblağlarla sponsor olmaya başladı. Bir de Afyon’un yetiştirdiği büyük devlet adamları, işadamları var. Büyük bir boru firması mesela, sahibi Afyonlu ama Afyon’da sadece bir anaokulu var. Ünlü tekstil, moda firmalarının başında Afyonlular var ama bir festival tişörtü bile yaptıramıyoruz. Bundan sonra da bu insanlardan beş kuruş para istemiyorum. Yolların birleştiği bir yer olan Afyon gelişememe mucizesini bu yüzden gösteriyor. Kimse dönüp memleketine bakmıyor. Yapan da sembolik katkılarda bulunuyor. 1-2 milyar veriyor ama işin acı boyutu, ne yazık ki o 1 milyara da muhtaçsınız.
Çok sinirlendiniz…
Bizim eğitim aldıktan sonraki en büyük vazifemiz bilgimizi, görgümüzü doğup büyüdüğümüz yerlere götürmektir. Bizi yetiştiren yerler onlardır. Önce oranın hakkı var üzerimizde. Herkes böyle düşünürse kapısının önünü süpürmüş demektir. Banka hortumlayanlar Türkiye’nin parasını götürüyor ama bizim gibi insanlar Anadolu’ya gitmeyerek ülkenin geleceğini götürüyor.
Devlet desteği alıyor musunuz? Valilik, belediye yardımcı oluyor mu?
Afyon Valisi Muzaffer Dilek, Afyon Garnizon Komutanlığı çok yardım etti.
“Sevgilim yok, bir kadın bunlara katlanamaz”
Sürekli bu işlerle uğraşıyorsunuz. Kendinize, ailenize, sevgilinize zaman ayırabiliyor musunuz?
Özel hayatımda sıkıntılarım var. Şu anda psikolojik açıdan çok iyi değilim. İlaç kullanıyorum. Artık sinirlerim tamamen yıprandı. Bunlarla uğraşırken insanın kırıldığı şeyler oluyor, yoruluyorsunuz. Bazen bir grup ayarlamak istiyorum. Onların programları gece 02.00’de bitiyor. O vakitte buluşuyoruz. Zaten hep Afyon’a gidip geliyorum. Gecem gündüzüm bu işlerle geçiyor. Bir kadının bunlara katlanması çok zor. O yüzden bir sevgilim yok.
Maddi olarak da zorlanıyorsunuzdur. Buluştuklarınıza içki ısmarlamanız bile masraf.
800 milyon maaş alıyorum. Ama sadece bu iş için harcadığım para yıllık 15 milyar. Her ay 400-500 milyon telefon parası veriyorum.
Kaynak: Aslı Çakır, Milliyet, 24.07.2005
